ေဒၚေအာင္ဆန္းစုႀကည္ကုိ ေပ်ာ႔တယ္၊မာတယ္၊ အားမရဘူး လုိ႔ေၿပာေနသူေတြ ဖတ္ဘုိ႔

ပုဇင္းရင္ကြဲေအာ္သံမ်ား

မႀကာေသးခင္တံုးက အႀကမ္းမဖက္လႈပ္ရွားမႈနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး သီအိုရီမ်ားစြာ၊ နည္းလမ္းမ်ားစြာကို ေရးသားခဲ့သူ ေဒါက္တာ ဂ်င္းရွပ္ရဲ႕ အင္တာဗ်ဴးတခုကို ဘီဘီ ကေန ၿပန္လည္ထုတ္လႊင့္ေပးခဲ့တယ္။ အင္မတန္ေကာင္းမြန္တဲ့ အေမးအေၿဖေတြပါ။ “ အႀကမ္းမဖက္လႈပ္ရွားမႈဆိုတာ ပါးတခ်က္ရိုက္ခံရရင္ ေနာက္ထပ္ပါးတခ်က္ ထုိးေပးတဲ့အလုပ္မ်ိဳးမဟုတ္ပါဘူး။ သိတ္ေတာ့ မအနဲ႔ေပါ့ဗ်ာ။ အာဏာရွင္ဆိုတာက နည္းေပါင္းစံုနဲ႔ ၿဖိဳခြဲဖိႏွိပ္မွာပဲ။ ကိုယ့္ဘက္က စံနစ္တက်ၿပန္လည္ၿပင္ဆင္ဖို႔လည္း လိုတာေပါ့” တဲ့။ မွန္တာေပါ့။ အႀကမ္းမဖက္လႈပ္ရွားမႈဆိုတာ



 ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ပစ္မွတ္တခုကို အေလ်ာ့မေပးစတမ္း၊ ေနာက္မဆုတ္စတမ္းပစ္တာၿဖစ္တယ္။ ပဋိပကၡေၿဖရွင္းေရးသီအိုရီ လို မဟုတ္ဘူး လို႔ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းမိတ္ဆက္ထားၿပီးသားၿဖစ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ ပစ္မွတ္ကို ထိဖို႔ဆိုတာ ႏိုင္ငံေရးအခင္းအက်င္းတခုရိွဖို႔လိုပါတယ္။

(၁)

ႏိုင္ငံေရးအခင္းအက်င္းပြင့္လာဖို႔အတြက္ မတူညီတဲ့အၿမင္ေတြနဲ႔ခ်ည္းကပ္ႀကတယ္။ တခ်ိဳ႕ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲ ကို ဝင္ေရာက္မၿပိဳင္ပဲ လူထုနဲ႔နီးစပ္မဲ့ လူမႈေရးလုပ္ငန္းေတြနဲ႔ ၿပန္လည္တည္ေဆာက္ႀကတယ္။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲအၿပီးၿဖစ္ေပၚလာမဲ့ လႊတ္ေတာ္အသစ္မွာ တၿဖည္းၿဖည္း ၿပဳၿပင္ေၿပာင္းလဲယူမယ္လို႔ဆိုတယ္။ ဘယ္လိုပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ကိုယ့္စကားကို တည္ႀကည္ဖို႔ပဲလိုတယ္။ တခုေတာ့ ရိွတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲမတိုင္ခင္က ၿပည္သူကို မဲဆြယ္စည္းရံုးခဲ့သလိုမ်ိဳး လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ ၿငင္းခုန္ရဲတဲ့သတၱိမရိွပဲ၊ အမ်ိဳးမ်ိဳးတိုက္ခိုက္ခံေနရတဲ့ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုေတြကို အၿပစ္တင္ ေနရင္ေတာ့၊ ဖက္ဆစ္အလုိေတာ္ရိ ရဲ႕ အၿပဳအမူမ်ိဳးနဲ႔ဘာမွမထူးပါဘူး။ ဒီအေႀကာင္းအရာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ၿပည္တြင္းမွာ ရိွတဲ့မိတ္ေဆြတေယာက္နဲ႔ မႀကာခဏ စကားေၿပာၿဖစ္တယ္။

သူက “ ရန္ကုန္၊ မႏၱေလးမွာ ေၿမေစ်းေတြထိုးတက္သြားၿပီ၊ တရုတ္နဲ႔ စီးပြားေရးဇံုေတြ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ထားတာေႀကာင့္ၿဖစ္တယ္၊စီးပြားေရးပိတ္ဆို႔မႈကို ရုတ္သိမ္းေပးသင့္တယ္။ ေဒၚစု ကလည္း ေခါင္းမာတယ္” တဲ့။ က်ေနာ္က “ ဟုတ္လား။ ခင္ဗ်ားတို႕ကသာ ေခါင္းမာတယ္ေၿပာေနတာ။ အၿပင္က လူေတြက ေပ်ာ့လို႔အားမရဘူး” တဲ့

ရယ္ရယ္ေမာေမာၿပန္ေၿပာလိုက္တယ္။ သူကလည္း မဆိုင္းမတြ ၿပန္ပက္တယ္။ “ သြားစမ္းပါဟာ နင္တို႔အၿပင္ကလူေတြကို ၂၀၀၇ သံဃာေတာ္ေတြ ဆႏၵၿပပြဲအၿပီးကတည္းက လူေတြယံုႀကည္မႈ႕နည္းေနတာသိလား”တဲ့။

က်ေနာ္ေဆြးေႏြးခ်င္တဲ့အခ်က္က ခုမွေရာက္လာေတာ့တယ္။

(၂)

၂၀၀၇ ေရြဝါေရာင္ေတာ္လွန္ေရအၿပီးမွာ ႏိုင္ငံတကာအဖြဲ႔အစည္းေတြက နယ္စပ္မွာရိွတဲ့ ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔အစည္းေတြကို ပံုေအာေထာက္ပံ့ႀကတယ္။ ၿပည္တြင္းလူထုလႈပ္ရွားမႈေတြကို ထိုင္းနယ္စပ္က ခ်ဳပ္ကိုင္လႈပ္ရွားေနတယ္ လို႔ထင္တာကိုး။ သိတ္မႀကာဘူး။ ၿပႆနာေတြေပၚလာေတာ့တယ္။ ၿပႆနာက နယ္စပ္တခုတည္းက အမွားလုပ္မိတာလို႔ မၿမင္ပါဘူး။ အထဲမွာလည္း လူလည္ေတြအမ်ားႀကီးေပၚလာတယ္။ တခ်ိဳ႕ဆို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုႀကည္ ဘယ္သူမွန္းမသိဘူး။ မဲေဆာက္ကိုမေရာက္ဘူးလို႔သင္တန္းတက္ရင္း အလည္လိုက္လာတာ တဲ့။ တခ်ိဳ႕ေထာက္လွမ္းေရး လူငယ္ေတြဆို ေဖ့ဘြတ္မွာ ခ်တ္လုပ္ရင္း ၿပည္ပအဖြဲ႔အစည္းေတြဆီက ေငြလိမ္ေတာင္းတယ္။ ကိုယ့္လူေတြကလည္း ေပးတယ္။ ယူဂ်ီလုပ္တာ ေငြလိုတယ္ေပါ့။ ( သံုးေလးခါေလာက္ ခံရၿပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ က်ေနာ့ကို ရင္ဖြင့္လို႔ သိလိုက္ရတာပါ) မိတ္ေဆြတေယာက္ကဆို မဲေဆာက္မွာ ယူဂ်ီသင္တန္းပို႔ခ်ေနသူေတြနဲ႔လစာေတြကို စာရင္းေရးၿပတယ္။ ဖံုးကဒ္ဖိုး၊ သင္တန္းပို႔ခ်ခ၊ ပံုမွန္လခ၊ မဆိုးဘူး။ တခ်ိဳ႕ ဆို လစဥ္ -ထုိင္းေငြ ဘတ္ ႏွစ္ေသာင္းေလာက္ရႀကတယ္။ တခ်ိဳ႕က ႏွစ္သီးစား၊ သံုးသီးစား ရတယ္။ ႏွစ္သီးစား သံုးသီးစားဆိုတာက အဖြဲ႔ႏွစ္ဖြဲ႔( ဒါမွမဟုတ္) သံုးဖြဲ႕မွာတာဝန္ယူၿပီး လခႏွစ္မ်ိဳးသံုးမ်ိဳးရတဲ့လူေတြကို ေခၚတာတဲ့။ အကုန္လံုးက သင္ခန္းစာအသစ္ေတြပဲ။ က်ေနာ္က စာေရးတာ ဝါသနာပါတဲ့သူဆိုေတာ့ စာရင္းေတြအားလံုး၊ သင္တန္းပို႔ခ်သူေတြအားလံုးရဲ႕အမည္ေတြကို သိမ္းထားလိုက္တယ္။ တခ်ိန္မွာ သုေတသန စာတမ္းလုပ္ရေအာင္လို႔ပါ။ ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ အဆင္ေၿပႀကတာဝမ္းသာပါတယ္။ ( ကိုယ္ေပးရတဲ့ပိုက္ဆံမွမဟုတ္တာ။ ေပးတဲ့သူက ေက်နပ္ရင္ယူႀကေပါ့။) တခုပဲရိွတယ္။ ၿပည္ပမွာ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္က ႏိုင္ငံေရးပ်က္ေနတဲ့ အသိုင္းအဝိုင္းမွာ ေမွ်ာလိုက္ေနၿပီး သူမ်ားကို အားမရဘူးေၿပာခ်င္တယ္ ဆိုရင္ေတာ့၊ မွန္တခ်ပ္ဝယ္ၿပီး ညမအိပ္ခင္ ပံုမွန္ႀကည့္ပါ လို႔သာ အႀကံေပးပါရေစ။

တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ၿပည္ပမွာ ႀကံဳေတြ႔ေနရတဲ့အေၿခအေနေတြကို ႏိုင္ငံေရးယဥ္ေက်းမႈမဲ့တယ္လို႔ပဲဆိုခ်င္တယ္ တဲ့။

ဒါၿဖင့္ ႏိုင္ငံေရးယဥ္ေက်းမႈမဲ့တယ္ဆိုတာဘာလဲ။ ၿပည္ပမွာ ႏိုင္ငံေရးယဥ္ေက်းမႈမဲ့တယ္ ဆိုတာ အတိုခ်ဳပ္ေၿပာရရင္၊ ၿခစားအက်င့္ပ်က္ေနတဲ့သူေတြရဲ႕ေခါင္းေဆာင္မႈေအာက္က ရုန္းမထြက္ႏိုင္ေသးတဲ့သူေတြ၊ ေသာက္စားမူးယစ္ေနတဲ့ အသိုင္းအဝိုင္းက ရုန္းမထြက္ႏိုင္ေသးတဲ့လူေတြ၊ လက္နက္ကိုင္အႀကမ္းဖက္မယ္ေၿပာၿပီး အတင္းအဖ်င္းေတြႀကားမွာ အခ်ိန္ၿဖဳန္းေနသူေတြကိုေၿပာတာၿဖစ္တယ္။ ဒီလိုအေၿခအေနမ်ိဳးမွာ ၿပည္ပမွာရိွတဲ့ လူငယ္တခ်ိဳ႕ရဲ႕အင္တာဗ်ဴးေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးသံုးသပ္စာတမ္းေတြကို အဆက္မၿပတ္ဖတ္ရတယ္။ အဓိကကေတာ့ ၿပည္တြင္းက ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြကို အားမရဘူးေပါ့။ ၿပတ္ၿပတ္သားသားလုပ္ရမယ္ေပါ့။ ကြယ္လြန္သူ ဖဒိုမန္းရွာရဲ႕စကားကို သြားသတိယမိတယ္။

“ေထာက္လွမ္းေရးက သိတ္ၿပတ္ၿပတ္သားသားလုပ္စရာမလုိပါဘူး၊ ေက်ာင္းသားေတြကို အရက္ပုလင္းနဲ႔ ဆိုင္ကယ္သာ ဝယ္ေပးလိုက္၊ မူးရူးဆိုင္ကယ္ေမွာက္ၿပီး ေသသြားႀကလိမ့္မယ္” တဲ့။ နယ္စပ္မွာ ပ်က္စီးေနပံုေတြကို ရယ္စရာေမာစရာေၿပာၿပခဲ့တာပါ။ ေညာင္ၿမစ္တူးရင္ ပုတ္သင္ဥေပၚတတ္တယ္ ဆိုတဲ့စကားပံုေတြကို သတိယေစခ်င္ပါတယ္။

(၃)

အုပ္စုတစုကေခါင္းမာတယ္ လို႔ယူဆၿပီး ေနာက္ထပ္အုပ္စုတစုက ေပ်ာ့လြန္းတယ္။ အေလ်ာ့ေပးေစ့စပ္လြန္းတယ္ ဆိုတဲ့စြပ္စြဲမႈကို ပါလက္စတိုင္းေခါင္းေဆာင္ ရာဆာအာရာဖတ္ လည္းႀကံဳေတြ႔ခဲ့ရတယ္။

အာရာဖတ္ ရဲ႕ ပီအယ္လ္အိုဟာ အစၥေရးနဲ႔ ႏွစ္ႏိုင္ငံရပ္တည္ေရးမူဝါဒ ကို သေဘာတူၿပီးကတည္းက ၿပႆနာေတြႀကံဳေတြ႕ခဲ့ရတယ္။ အစၥေရးေထာက္လွမ္းေရးက ရာဆာအာရာဖတ္ ရဲ႕ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသေဘာတူညီခ်က္ကိုအယံုအႀကည္မရိွသလို၊ အာရာဖတ္ ဟာ ပစ္ခပ္သတ္ၿဖတ္လုပ္ႀကံမႈေတြရဲ႕ေနာက္ကြယ္မွာ စီစဥ္ညႊန္ႀကားေနဆဲ ၿဖစ္တယ္ လို႔ သံသယရိွႀကတယ္။ တဘက္မွာေတာ့ ပီအယ္လ္အို ရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးအေတာင္ပံၿဖစ္တဲ့ “ဖာတာ” ေခါင္းေဆာင္ေတြကို အားမရတဲ့ ပါလက္စတိုင္းေတြဟာ ဟားမတ္စ္ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕ကိုတည္ေဆာက္လိုက္ႀကတယ္။ ဟားမတ္စ္လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕ဆိုတာ ဝုန္းကနဲ ဒိုင္းကနဲ႔ေပၚေပါက္လာတာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒုကၡသည္စခန္းေတြမွာ လူငယ္ေတြကို လူမႈေရးလုပ္ငန္းေတြနဲ႔စတင္စည္းရံုးတယ္။ ဘဝလံုၿခံဳေရးအတြက္ အစၥေရးႏိုင္ငံတြင္းဆီကို အလုပ္အကိုင္ရွာေဖြလုပ္ကိုင္ေနႀကတဲ့ လူငယ္ေတြရဲ႕အခက္အခဲေတြ၊ ၿပႆနာေတြကို ေဆြးေႏြးႀကတဲ့ စကားဝိုင္းေတြက တဆင့္ ႏိုင္ငံေရးအစုအဖြဲ႔ပံုသ႑န္၊ လူထုအံုႀကြမႈ ပံုသ႑န္ၿဖစ္တဲ့ အန္တီဖာတာေတြကို စတင္လုပ္ေဆာင္ခဲ့ႀကတာပါ။

ဗမာၿပည္ႏိုင္ငံေရးမွာ ဟားမတ္စ္လို အဖြဲ႔အစည္းလိုေပၚဖို႔ေနေနသာသာ၊ အန္တီဖာတာ လို အင္အားေကာင္းမဲ့ အစုအဖြဲ႕ေတြ ေဆြးေႏြးဖို႔ေနေနသာသာ၊ ကိုယ္ရထားတဲ့ ဂြင္ေလးမွာ မိန္းၿပီး မည္သူ႔ကိုမွ အကပ္မခံတဲ့ လူတန္းစားေတြဟာ မ်ိဳးပြားေနခဲ့တယ္။ ႏြံနစ္ေနခဲ့ရတယ္။ ႏိုင္ငံတကာက ၿပည္ပမွာၿဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုေတြရဲ႕အေၿခအေနေတြကို နားလည္ေနပါတယ္။ ဒါေႀကာင့္လည္း ေထာက္ပံ့ကူညီမႈေတြကို ပံုသ႑န္ေၿပာင္းဖို႕ႀကိဳးစားတယ္။ နည္းလမ္းသစ္ေတြကို စမ္းသပ္ႀကည့္တယ္။ သဘာဝက်ပါတယ္။ မည္သူမၿပဳ မိမိမႈ ပါ။ ဗမာၿပည္ေၿပးေတြကို သံုးသပ္ရတာ အီရတ္ထက္ၿမန္တယ္ တဲ့။ သူတို႔အသံေတြကိုလည္း ၿပန္နားေထာင္ေစခ်င္ပါတယ္။

ၿပည္ပႏိုင္ငံေရးအက်င့္ပ်က္မႈေတြဟာ ၿပည္တြင္းႏိုင္ငံေရးအေၿခအေနတခုလံုးကို ကသိကေအာက္ၿဖစ္ေစခဲ့ေတာ့တယ္။ ၿပည္သူႀကားမွာ သူပုန္ေတြၿမွဳပ္ႏွံထားတဲ့ယူဂ်ီမရိွ၊ စိတ္လႈပ္ရွားဖြယ္ ပစ္ခပ္သံေတြနဲ႔ အားတက္ဖြယ္ၿမိဳ႕ေတြမရိွ၊ ရိုေသေလးစားခံရမႈ ကင္းမဲ့ေနေသာ နယ္စပ္မ်ဥ္းေပၚက ေအာက္ေႀကးမ်ား ႏွင့္ အန္ဂ်ီအိုစီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ား” တဲ့ေလ…. ၿပည္သူေတြကေတာ့ မိုးထဲေလထဲမွာ ယိုင္နဲ႔နဲ႔ၿဖစ္ေနတဲ့ႏိုင္ငံေရးအခင္းအက်င္းေတြကို ၿပန္လည္တည္ေဆာက္ေနႀကရေတာ့တယ္။

နိဂံုး

တကယ္ေတာ့ ၿပည္တြင္းက အသက္ (၆၀) ေက်ာ္ အေမအရြယ္၊ အေဖအရြယ္ေလာက္ေတြကို အားမရဘူး၊ မၿပတ္သားဘူး ၊ရဲရဲရင့္ရင့္ေခါင္းေဆာင္ပါ လို႔ ေၿပာေနတဲ့ လူငယ္ေတြေလာက္ ရွက္စရာေကာင္းတဲ့သမိုင္းမ်ိဳးႏိုင္ငံတကာၿဖစ္ရပ္ေတြမွာ ရိွမယ္မထင္ပါဘူး။ သူပုန္ အၿဖစ္ မိတ္ဆက္ခ်င္စိတ္သာရိွၿပီး ႏိုင္ငံေရးပ်က္ေနတဲ့အသိုင္းအဝိုင္းကိုေတာင္ ၿပဳၿပင္ေၿပာင္းလဲခ်င္စိတ္မရိွသူမ်ား။

အခ်ိန္တန္ေတာ့လည္း ပုဇင္းရင္ကြဲသံေတြလို ေအာ္ေနႀကအံုးမွာပါ။

ပုဇင္းရင္ကြဲေအာ္သံမ်ား(ေအာင္မုိး၀င္း)

by Maung Maung Wann on Sunday, April 24, 2011 at 1:18am